เค้กบนท้องฟ้า (น.๓๘-๓๙)

ดิโอเมเด, หรือเรียกให้ถูกว่าผู้บังคับการ, หัวเราะขณะรับรองเท้าข้างนั้นมา ท่านนายพลถามคนที่อยู่ในห้องว่าเป็นไปได้ไหมที่หน่วยปฏิบัติการ อี.เอส. ตั้งขึ้นมาเพื่อเปิดร้านขายรองเท้ามือสอง ในบรรดากลุ่มคนที่อยู่ในห้องมีเพียงสองคนคือ ศาสตราจารย์เตเรนซิโอ และศาสตราจารย์รอสซี ที่มองเป็นเรื่องทางวิทยาศาสตร์มากกว่าเรื่องตลกขบขัน พวกเขาสังเกตเห็นพื้นรองเท้ามีรูอยู่สองรู: บางทีมนุษย์ดาวอังคารสวมสิ่งที่เหมือนรองเท้านี้ไว้บนศรีษะแทนหมวก โดยให้หนวดรับสัญญานยื่นโผล่ออกมาจากสองรูนี้

แต่นายตำรวจเมเล็ตติ, หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าโอดิสซุสจอมเจ้าเลห์, ซึ่งอยู่ร่วมในวงสนทนามีความคิดบรรเจิดกว่านั้นมาก ไม่สิต้องพูดว่าหลักแหลมจริงๆ

“ท่านทั้งหลาย” เขาพูด “ถ้าจะอนุญาตให้ผมพูดสักหน่อย, ทุกคนต่างรู้กันดีว่าเด็กๆ ไม่รู้จักคำว่าอันตราย พวกเขาแยกแยะไม่ออกว่าสิ่งไหนดีสิ่งไหนชั่ว คนที่เรามั่นใจว่าเป็นศัตรู ก็ที่อยู่บนนู้น บนวัตถุลึกลับนั่นแหละครับ จะไม่คิดหลอกล่อเด็กๆ เช่น ด้วยของรางวัลเล็กๆ น้อยๆ เพื่อเก็บข้อมูลไปให้พวกเขาเชียวหรือครับ?”

“กรุณาเข้าเรื่องรองเท้า” นายพลเตือน

“ครับ, สำหรับผม ถ้าเด็กขึ้นไปบนนั้น ข้างบนนั่นจริงๆ และระหว่างที่หลบหนีออกมาได้ทำรองเท้าข้างนี้หายไป เรามีวิธีพิสูจน์ง่ายๆ”

“วิธีไหนล่ะ?”

“ให้เด็กทุกคนในหมู่บ้านลองสวมรองเท้าข้างนี้”

“นี่มันนิทานเรื่องซินเดอเรลลานี่นา” ศาสตราจารย์เตเรนซิโอหัวเราะ

“แต่ในนิทานก็มีความจริงซ่อนอยู่เช่นกัน” ศาสตราจารย์รอสซีแสดงความเห็นเพียงเพื่อแย้งว่าอีกฝ่ายผิด

“เอาล่ะ” นายพลตัดบท “คุณจัดการเรื่องลองรองเท้านั่นได้เลย ถ้าคิดไม่ผิด น่าจะได้รับความร่วมมือจากแม่ของเด็กๆ งานน่าจะออกมาดีทีเดียว”

โอดิสซุสจอมเจ้าเล่ห์ห่อรองเท้าด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ แล้วใช้เชือกมัดอย่างแน่นหนาก่อนปิดผนึก และนำไปเก็บในตู้ของห้องสมุดโรงเรียน เขากำชับทหารยามให้เฝ้ามันอย่าให้คลาดสายตาตลอดทั้งคืน

“เป็นความลับทางทหาร” เขาพูด “ห้ามแพร่งพราย”

เมื่อเขากลับถึงบ้าน เด็กๆ เข้านอนกันหมดแล้ว เขาเล่าให้นางเชชิเลียฟังสั้นๆ เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยกเว้นเรื่องรองเท้าข้างนั้น เพราะความลับทางทหารบอกให้ใครฟังไม่ได้แม้กระทั่งภรรยาตนเอง

(มีต่อ)

****
หมายเหตุ:
ชื่อเรื่อง: La Torta in Cielo
ผู้แต่ง: Gianni Rodari
ผู้แปล: Nungning
อ่านฉบับต่อเนื่องได้ที่ “เรือนเพาะชำ”